Det store blå bortenfor

Ein grasdekt jordhaug som stikk litt over høgda på atriet, aktiviserer og tek i bruk heile rommet i eit stort og overbevisande grep. Her har inne vorte ute, ikkje berre ved at grasvollen er til stades, men også ved den poengterte høgda som gjer at ein kan skode utover det omsluttande taket. På toppen av grasvollen har Raddum plassert eit stilisert epletre i ei umiskjenneleg, og for han karakteristiske leiketøysestetiske utforming. Under treet er det plasert ein naturtru sitjebenk med ei himmelblå pute, i samme plastiske leiketøysestetikk. Man skulle tru at samankoplinga av naturmaterialet og syntetiske materiale, slik det er gjort her, ville skape ein situsjon med stor friksjon, men det er ikkje tilfelle. Det kunstige treet og den ekte grassvollen speler fint samman.

Kunstverket er samtidig ei utforming av historia om kunnskapens tre, men bringar også eit element av refleksjon og ettertanke inn ved benken og den blå puta. Eit nødvendig vekselspel på ein stad som dyrkar kunnskap, og der unge menneske skaper føresetnader for sin eigen vidare eksistens.