Johannessen sitt verk er inspirert av historisk banebrytande teoriar om tid og rom, utvikla av Albert Einstein og den franske matematikaren Henri Poincaré rundt førre hundreårsskifte. Den metriske tidsrekninga blei innført i Frankrike etter revolusjonen i 1793, men i motsetnad til andre metriske einingar slo aldri tidsrekninga an, og ein gjekk etter kvart tilbake til romersk tidsrekning.
Johannessen har ei sterk interesse for geologi, astrofysikk og vitskapshistorie, og tek ofte eksplisitt for seg forsking som tema i verka sine. Ved å hente fram ei alternativ tidsrekning viser ho at tid ikkje er ein naturleg storleik, men ein sosial konstruksjon. Dei ni grafiske arbeida undersøkjer på ulike vis tid og historie, og viser mellom anna statistikk over utvalde ord i akademiske journalar. Johannessen har òg sagt at ho ikkje har ønskt å lage kunst som er universell og tidlaus. Datamaterialet i statistikkane blir fort utdatert i den forstand at dei stoppar opp på det tidspunktet prosjektet blei ferdigstilt.
Historisk Tid består av til sammen 10 verk: et klokketårn med en 10-timers-klokke ute i atriet og en serie på 9 trykk i ankomstområdet til HF-bygget.
Dette silketrykket viser ein statistikk over ordet «konvensjon», som kan bety traktat, vanleg praksis og overeinskomst. Ordet kan òg brukast negativt om noko som er konvensjonelt i den forstand at det er stivt eller utdatert. Omgrepa revolusjon og konvensjon kan altså vere eit motsetnadspar ved at det eine er ein prosess som peikar på endring, medan det andre peikar på stillstand. Samstundes er dei forbundne ved at nye tenke- og handlemåtar nødvendigvis er noko ein må bli samd om.
